Dag 34. Zaterdag 18-06-2016. Epiloog

18-06-2016.  Epiloog

Verantwoording:
De verhalen zijn ontsproten aan eigen waarneming tijdens de reis, aanwezige kennis van Nederland,België en Frankrijk. Af en toe gecheckt op Google om te voorkomen dat ik geen al te grote onzin zou opschrijven. Het vaste land van Spanje was voor mij nieuw.  Het reisboek van Sweerman , de Jacobsroute deel 1,2 en 3 is vanzelfsprekend een bron geweest van veel informatie. Alle routeaanwijzingen klopten volgens mij voor 99,9 %. De route zat niet zoals bij Eric ingeprogrammeerd, zijn "lijntje".   De digitale Osmand kaart op de smartphone diende bij twijfel als goede controle.
Alle kennis die wij hebben is voor 99,9% geleend.
De reis naar Santiago de Compostella:
Kort wat geschiedenis, in grote lijnen overgenomen uit het reisboek.
De apostel Jacobus, een van de twaalf ,is er na Pinksteren op uitgetrokken, heeft in Spanje het jonge christendom uitgedragen en is terug gegaan naar Jeruzalem, waar hij door koning Herodes om het leven is gebracht. Volgens de legende hebben volgelingen zijn lichaam in een boot gelegd, zonder roer en is deze uiteindelijk via de Middellands zee, de straat van Gibraltar aangeland in de rivier bij Padron in Galicië. Hij is daarna begraven in Santiago de Compostela waar nu de kathedraal staat. Eeuwen later, vanaf de 9e eeuw werd het een bedevaartsoord, mede door de verhalen dat hij de christelijke legers heeft gesteund in de strijd tegen de Moren. Matamoros, de morendoder. Op het hoogtepunt in de 12e eeuw gingen er, ook uit Nederland, jaarlijks een half miljoen pelgrims naar Santiago!!! op een West-Europese bevolking van 50 miljoen.  In de eeuwen daarna, na de reformatie is dit afgenomen met een dieptepunt in de eerste helft van de 20e eeuw. Toen kwam er van buiten Spanje slechts een enkeling.  De revival kwam na 1980.  1991 7000 Santiagogangers, 1999 140.000 en in 2015 waren het er 270.000.  Wat bezielde en bezielt al deze mensen, toen en nu.
In de middeleeuwen ging men in de overtuiging zo zijn ziel te redden.  Als boetedoening, vrijwillig of opgelegd door een biechtvader, een burgerlijk rechter, om zo tijdelijk dan wel voorgoed van een lastpost af te zijn. Boerenzonen gedreven door honger of horigheid. Een tijd en gedachtengoed waar wij ons moeilijk meer in kunnen verplaatsen.  Ik vraag mij af hoe mensen aan eten kwamen. Veel zal door de kerk, kloosters zijn opgevangen, voeding,onderdak, verzorging bij ziekte.
Wat drijft de mensen nu om vanuit de hele wereld de tocht of een deel ervan te maken. Alle nationaliteiten kom je tegen.
Gewoon toerisme? Zeker, er wordt ingespeeld op de grote toeloop van mensen. Taxi's vervoeren mensen op de route, touroperators hebben verzorgde reizen en er worden zeer praktische, moderne albergues gebouwd met voorzieningen er omheen zoals eetgelegenheden. Dat alles tegen zeer billijke prijzen , waarvan je je afvraagt hoe men het ervoor kan doen.
Alleen zou Albert van D. de vraag "ik ben benieuwd hoe je het ervaren hebt" ook gesteld hebben als de reis naar b.v. de Baltische staten was gegaan? Op de een of andere manier hangt er om deze reis, met zijn lange voorgeschiedenis nog steeds het aureool van pelgrimeren, op weg zijn, op zoek zijn naar: vul maar in. Er is een sfeer omheen die je niet alleen ervaart onder de reizigers, pelgrims maar ook onder de bevolking van de gebieden waar je door komt, België, Frankrijk, Spanje. Eigenlijk het minste op het laatste deel van de reis.  Spontane enthousiaste opmerkingen langs de weg, ongevraagd uit de verte schreeuwen welke kant je op moet, zijn geen uitzondering.  
Zo heeft de camino op iedereen een eigen aantrekkingskracht. Voor sommigen religieus, spiritueel in de breedste zin van het woord,voor anderen de fysieke uitdaging tot een vorm van kastijding toe (Raphael,Brugge). Ik ben over mijzelf verbaasd dat ik zonder echte problemen deze lichamelijke inspanning heb kunnen doen. Je gaat weg met als enige voorbereiding 500 km fietsen in de 3 weken tevoren, op je nieuwe fiets, die het uitstekend heeft gedaan, maar verder heb je geen idee waar je aan begint. Noem het geluk, mazzel of genade dat je dit kunt doen. 
Verder is het een manier om los te zijn van alle dagelijkse vanzelfsprekendheden.  Samen optrekkend met mensen in een sfeer van gelijk gestemdheid, afhankelijk van niet te beïnvloeden weersomstandigheden, door prachtige, rijke natuur en de culturele nalatenschap van generaties voor ons.  Wat heeft hen gedreven. 
Ik denk dezelfde vragen over leven, dood en zingeving.
De danse macabre in Meslay le Grenet, de vele laatste oordeel taferelen op kerken en kathedralen geven hier op een indringende wijze uiting aan.
Tot slot:
Het thuisfront heeft noodgedwongen haar eigen camino moeten maken. We zullen morgen horen hoe dat was, maar veel zorgen maak ik mij niet. De moderne pelgrim is uitgerust met smartphone, + reserve smartphone, IPad en powerpacks. Dagelijks contact was ten alle tijden mogelijk.
En dan jullie, de lieve lezers van het blog. Bezint eer ge begint gaat hier helemaal op. Een dag voor vertrek kwam de gedachte boven een blog te maken zodat de naaste omgeving op de hoogte was van het verloop van de reis. Met hulp van Waldo is het geregeld.  Dat veel meer mensen zo zouden meeleven en enthousiast reageerden was niet voorzien. Het schepte aan de ene kant een verplichting maar het was zeker ook een stimulans ermee door te gaan. Voor mijzelf straks een goede kapstok om herinneringen terug te halen, samen met de 2200 foto's, waaronder dubbele,die ik heb gemaakt. 
Ik dank jullie voor de felicitaties, maar overdrijf niet. Als je de foto ziet met de lading fietsen in Santiago die weer terug moeten naar Nederland dan vraag je je af of er nog mensen zijn die niet naar Santiago zijn gefietst.
Ik heb tijdens de reis met veel plezier jullie reacties gelezen.

Voor nu, tot gauw en ik wens een ieder een BUEN CAMINO.