Dag 30 dinsdag 14-06-2016
Dag 30 dinsdag 14-06-2016
Vertrek Villafranca del Bierzo 8.35. Aankomst Sarria. Albergue Casino 17.30. Dagafstand 82,4. Totaal 2548 gem 15,7. Max 60,4. Stijging 1452 (- 100?). Hoogte max 1335. Sarria 454
In Villafranca eerst nog langs de burcht gereden en de Santiagokerk. Hier was voor pelgrims die te ziek of te zwak waren verder te gaan dispensatie mogelijk en kregen zij dezelfde aflaat als in Santiogo. Net na Villafranca een opmerkelijk paars gekleurde berg. Het weer is veranderd, er zijn dreigende wolken en dat zal later ook blijken. Een aantal harmonica ontmoetingen gehad met 2 dames op de fiets uit Mexico, westkust.
De route liep door de bergen, de hellingen waren bebost. Een heel ander beeld en klimaat dan de dagen hiervoor. Het was klam, nat, koud en zoals schoonvader Nan zou zeggen je zag weinig omdat er bergen voor stonden. En niet alleen bergen benamen het zicht, ook de wolken. Voor zover je al tijd had om al ploeterend op de fiets om je heen te kijken. Af en toe was er een fraai uitzicht naarmate je hoger kwam. De hele route waren er viaducten van de nieuwe snelweg zichtbaar en kronkelde wij als pelgrims daar omheen. De top, in steeds dichter wordende mist en nattigheid bestaat uit 3 delen. De eerste het dorpje Cebreira met een kerkje, begroeid met paarse bloemen, evenals 2 kerkjes in de dorpjes verder op, en karakteristieke huizen met riet gedekt. Hier waren meer toeristen. Er stond een grote rode bus met aanhanger met het opschrift "Rotel", ik neem aan dat het een rijdend hotel moest voorstellen.
De laatste top was het hoogste, Alto de Poio 1337 m *. Hier heb ik met Raphael uit Brugge wat gegeten en gepraat. Ik was hem al eerder tegen gekomen, met Idworxfiets met Pinion versnelling en een bagagekarretje achter de fiets. Hij reed de camino nu voor de 5e keer. Het werd een lang gesprek waar ik vanavond laat niet zo een goede samenvatting meer van kan geven. Het ging over o.a. afzien, flagellanten, de twee hoofdzonden: gierigheid en ontucht e.a. zaken betreffende leven en dood en de camino. Om jullie lekker te maken.
Al met al laat vertrokken uit de gelegenheid waar hij al meermalen was geweest, de oma kende, de kippen rondliepen en het gewoon een gezellige boel was.
Buiten gekomen regende het pijpenstelen, was het zicht eerst amper 50 meter en hield de temperatuur niet over. In het reisboek staat dat vanaf dit punt het klimaat wordt bepaald door de Atlantische oceaan en het meer regende. Toen ik de afdaling begon had ik het idee dat de tweede zondvloed was begonnen en ik direct in de oceaan dook. Net als gister, maar nu heviger waren er flinke windstoten en daarbij ook nog bakken met regenwater. Wat laat deed ik mijn rainlegs aan over mijn korte broek. Als iemand nu zegt dat is geen gezicht, dan kan ik daarmee leven. De verdere ontberingen tijdens dit deel van de rit laat ik aan jullie verbeelding over. Raphael had het eenmaal meegemaakt met hagel erbij, een andere keer met veel vliegen. Pas aan het einde van de afdaling na +/- 12 km in Triacastela kwam er wat rust, net of je na harde wind op het water de haven binnen vaart.
In Samos langs de preromaanse kapel en Monasterio. Het plaatsje ademde rust uit. Even overwoog ik hier te stoppen. Toch doorgegaan naar Sarria, een moderne stad zoals Eric schreef. Je kwam binnen in een rechte straat met allerlei hoge (4 hoog) gebouwen. Op mijn Osmand kaart zag ik veel albergues rond de kerk. Die bleek hoog te liggen. Dat betekende weer klimmen en het laatste stuk lopen met de fiets. Naast de kerk de Albergue Casino en daar was plaats. Wat zeg ik, het was er zelfs rustig terwijl het een prima lokatie is met balkon en een fraai uitzicht over de omgeving. Het eten, een paella Valenciana = met kip, smaakte voortreffelijk. Zo zie je maar, geluk zit in een klein hoekje.
Samen gegeten met een Israëliër , 68 jaar, net gepensioneerd. In Israël is dat nu al met 67 jaar. Hij vertelde mij een oud Hebreeuws gezegde. Als je boven de 50 bent en 's morgens geen pijntjes voelt, ben je dood.
Met deze opbeurende wijsheid is deze dag ten einde.
Wat een reis, wat een mooie verhalen.
Ik hoop dat je ook deze laatste dagen nog veel moois mag beleven!
Liefs Maartje
Aan de vooravond van je volbrachte pegrimage wiilen wij je laten weten behoorlijk onder de indruk te zijn van je vasthoudendheid om deze succesvol te voltooien.
Het was voor ons iedere ochtend een mooi moment om je verslag te lezen.
Wij hopen dat je nog een paar mooie dagen zult hebben en zien uit naar je verhalen als je weer terug bent gekeerd onder de oude OOsterlandse kerk.
Na al die monumentale weeldrige catedralen is deze oude stoer kerk toch het mooiste.
Je bent er begonnen met je lange reis en eindigt er bij.
Alpha en Omega.
Liefs,Nel en Klaas
Liefs Klaas en Nel
NOU: GROTE KLASSE, om trots op te zijn, maar waarschijnlijk ook ontelbare indrukken, die nog weken/maanden door jouw hoofd zullen spelen. Ja dat wordt dus nagenieten . Maar al met al GROTE KLASSE ook met jouw mooie beschrijvende "beelden". WE maken en beleven e.e.a. dagelijks me": HULDE !!!!!
Groet Albert lekker op z'n stoel achter de computer. PEUH !!!
Een goede thuisreis en tot ziens in Oosterland.
Marieke Dekker.
In stilte heb ik met je meegelezen, genietend van je dagelijkse verhalen, die ik niet altijd dagelijks las, en van je natuurlijke schrijverstalent. Heerlijk! Dank je wel! Ik wens je behouden aankomst in Santiago en voorspoedige terugkeer naar Oosterland en je gezin.
Wat een prestatie! Ben heel benieuwd naar je verhalen t.z.t.! Veel liefs,
Heleen.