Dag 14 zondag 29-05-2016

Dag 14 zondag 29-05-2016.    2 weken onderweg

Vertrek Dissay 10.15. Aankomst Charroux 17.30  duur 4.31. Dagafstand 80 km. Totaal 1219. Gem snelheid 17,7

Opnieuw slaat op maandag avond bij het verzenden het noodlot toe. Het verslag van dag 14 om voor mij onbegrijpelijke redenen evenals dag 7 door de digitale gootsteen afgevoerd. Toeval dat het weer zondag was? En dit verslag was haast nog mooier al zeg ik het zelf, want het ging over orgels.
Voor de volledigheid maar herinneringen van gister opgediept, al lijkt het na vandaag een eeuwigheid geleden. Ik weet dat ik dit verslag gisteravond laat heb gemaakt in de gastenruimte van de gite Jacquaire te Charroux, een prachtig onderkomen uit de laat 15e eeuw, maar daarover later.
Aan het ontbijt werd in zeer levendig en als altijd snel Frans geconverseerd tussen gastvrouw en echtpaar. Zij bleek in de immobilien = makelaardij te zitten en hij werkt bij Orange, een Franse provider. Door het onweer van gister zijn waarschijnlijk enkele relais uitgeschakeld, waardoor tijdelijk internet verkeer onmogelijk was. Zij gaan vandaag met hun dochter naar Futuroscope, een futuristisch technisch pretpark net boven Poitiers. Daarna terug naar de regio Bordeaux , 300 km zuidelijk.
Bij vertrek kreeg ik van de alleraardigste gastvrouw nog een pain au chocolat in de hand gedrukt, later zeer welkom.
Langs het oude kasteel in Dissay richting Poitiers. Een tijdje opgereden met een oudere Fransman, ik zal hem Pierre noemen. Hij vertelde dat er een marathon in Poitiers was waar wij in terecht kwamen. Gelukkig mochten wij tegen de marathon stroom in met de fiets doorgaan. Het was de staart ,waarin niet de jongste,dunste en snelste deelnemers te vinden waren. Na de bezemwagen was het even heerlijk rustig op de weg. De reacties met omstanders waren verwarmend. De kreet bravo camino schalde over straat. Een echtpaar had veel belangstelling voor de fiets. Zij hadden zelf een tocht gemaakt van Nantes naar de Zwarte Zee.  Ook Pierre wilde van alles over de fiets weten en maakte foto's bij het afscheid voor Poitiers.
Bij het begin van Poitiers reed ik langs een grote nieuwe moskee, iets wat Karel Martel ook niet had kunnen dromen.  In Poitiers raakte ik de oriëntatie kwijt. Volgens mij lag het centrum van de stad aan de verkeerde kant van de rivier. De meningen waren hierover verdeeld, ik zelf vond van wel, de rest van de mensheid vond het niet. Met vragen toch goed terecht gekomen in het centrum bij de Notre-Dame-la-Grande uit de 11 en 12e eeuw. Ik durf het niet te zeggen maar de gevel was haast nog weer mooier. Oordeel zelf. Het prachtige beeldhouwwerk is als een stripverhaal en diende om de ongeletterde pelgrimgangers en het gewone volk de verhalen bij te brengen. Afbeeldingen van o.a. Adam en Eva, Maria en het kindje Jesus in de stal. De pilaren in het interieur waren op oorspronkelijke wijze gekleurd. Verder muurschilderingen. Restanten van het kerkvolk liepen rond, zo ook een jonge dame die ergens voor collecteerde. Na een donatie vroeg ik waarvoor dit was. Het bleek voor hulp aan moeders die, vrij vertaald, hun kinderen het leven wilde geven. Waarschijnlijk een anti abortus organisatie.
Hierna mijn weg gezocht naar de cathedrale St.Pierre (Petrus). Ruim 40 jaar geleden was ik hier al eens met Hans van de Poel en Jos van de Kooi, inmiddels bekend organist van Westerkerk Amsterdam en St. Bavo Haarlem. Wij waren, je raadt het al, op orgelreis.  Destijds hebben wij het orgel niet gehoord en ook nu hield het zich ijzingwekkend stil. In de grote ruimte waar je tegen de wierook kon aanleunen, moet dit orgel vorstelijk klinken. Een klassiek Frans orgel van de beroemde orgelbouwer Francois-Henri Clicquot uit 1791. Zelfs in het reisboek wordt het genoemd. Genoeg indrukken en fantasie om tijdens de tocht hierna te kunnen dagdromen. Spelen op het orgel in Poitiers: een helder Plein jeu, een snaterende fugue op de Trompette, een speels recit de Nasard, een recit de Cornet, een ingetogen Tierce en taille , duo's, trio's en een majestueus Grand jeu. Dit alles met vaart gebracht op een manier zoals de Fransen praten. Wie toch een beetje nieuwsgierig is geworden naar het muzikale idioom van het oud Franse orgel kan het na de reis komen beluisteren op de Akkerweg tegen vergoeding van goede Franse wijn.
Tot nog toe was het leuk. Bij het uitgaan van de St.Pierre begon het zachtjes te regenen en kwam de Don Quichote outfit weer uit de tas. Gaandeweg de rit nam de regen toe. Vlak voor St.Maurice-la-Clouere gingen de hemelpoorten open, niet met engelen,trompetten en claroenen maar met bakken water. Gelukkig was daar de oude 12e eeuwse kerk om te schuilen. Zo zijn kerken bedoeld, open en schuilplaats voor wie dat nodig hebben. Alleen in de oude kerk met fiets en hele hebben en houden was een mooi moment.  Nadien bleef het meer en minder regenen. Bij de tweede zondvloed maar gewoon doorgereden, alles went tenslotte.  Aangekomen in Charroux was Eric daar al in de oude gite Jacquaire uit 1479/1480, evenals de vrolijke Vlaming. Hij krijgt nu ook een naam. Het is Frederik, Fre uit Willebroek bij Antwerpen waar ook het Duvelbier het daglicht ziet. Fre werkt voor het Vlaamse departement of hoe ze dat in België noemen, op schepen die o.a. de zeebodem in kaart brengen. Het interieur is prachtig met oude eikenhouten wanden.  Eten werd in Charroux improviseren. In de bar tabac 2 kleine zakjes chips, 2 bier "1669" (vloeibaar brood) en bij een salon du the /  bakker kregen we vlak voor sluitingstijd nog koffie, gevulde koek zonder vulling en stukjes pizza die in de verste verte niet op een pizza leken. Al met al wel wat calorieën maar zeker niet meer dan dat. 
Dit verhaal, zo ongeveer, had ik ook gisteravond in het oude zaaltje geschreven. We zijn nu terug bij het begin, maar een dag later.