dag 26 vrijdag 10-06-2016

Dag 26 vrijdag 10-06-2016
Volgens het boekje op de helft van het Spaanse deel.

Vertrek Burgos 8.15. Aankomst Carrion de los Condes,  Real Monasterio de Santa Clara 16.30. Duur 5.19u Dagafstand 102,8. Totaal 2207. Gem 19,3 Stijging 659 m max snelheid 63,7. Totaal 3x boven de 60 km

In vino veritas.  Geloof alles wat ik vanavond schrijf.
Bij vertrek uit Burgos was het heerlijk koel en ook later op de dag werd het niet zo warm als vorige dagen. Er waren wolken aan de hemel. De wind was wisselend opzij en R van achter.  
Na Burgos de hoogvlakte. Mijn meter gaf hoogtes aan van ongeveer 800 a 950 m. En dat is hoog vergeleken met de Wieringermeer, iets minder met Wieringen.  Een vlakte, wat is vlak. Het is een vlakte met heuvels. Ook vandaag is er ruim 650 m gestegen. Hoe hoger je staat , hoe vlakker het lijkt.
Het fietst heerlijk. Licht naar beneden als een trein en licht omhoog hoef je ook geen echte moeite te doen. Op de hogere delen zijn grote windmolenparken te zien.
Het landschap maakt alles behalve een dorre indruk, maar dat kan zeker over 1-2 maanden anders zijn. Nu nog ziet het groen van de graanvelden, flink gelardeerd met klaprozenrood.
Ervaringen tijdens de route.
Vandaag als een harmonica meerdere malen een echtpaar uit Assen ontmoet. Na het plaatsje Cavia, waar ik fout was gereden, wezen ze me op een steeds groter wordende groep roofvogels. Het bleken gieren te zien. Met heel weinig slagen zweefden ze gracieus op de thermiek. Wij waren gelukkig niet het doelwit. 
Even later twee wat oudere Belgische fietsers in gevecht met een niet goed functionerende derailleur. Vooral in de lichtere versnellingen ging het mis. Niet onbelangrijk in dit gebeid. Behoudens een paar schone handschoenen had ik weinig hulp te bieden. 
Bij de ruïnes van de Sankt Anton abdij ging de weg door de kerk heen.  In de abdij ruïne klonk vrolijk gezang van jonge kinderen. Een man riep iedereen om een stempel te halen en bood daarna tegen geringe vergoeding houten kruisjes in allerlei vormen aan .   
Vlak daarna Castrojeriz, fraai gelegen als een lint tegen een grote heuvel met boven een kasteel ruine. Beneden was de Romaans-gotische abdijkerk Santa Maria del Manzano (Maria van de appelboom) uit 1214.  Een fraai geheel om te zien, zowel  binnen als buiten. Zie detail houten altaar.  Op de rand van het koepeltje op het gewelf binnenin groeiden mooie groene planten. Kerkplanten, als variant op de kamerplant.
In het dorpje waren veel voorzieningen en veel Nederlanders die op de camping stonden.  In een winkeltje waar alles te koop lijkt was naast de gebruikelijke etenswaren en fruit ook een Santiogo buff te koop. Direct aangeschaft. Over het fenomeen buff straks meer.
Vlak voor Fromista een sluizencomplex als onderdeel van het Canal de Castillo. Te vergelijken met het Canal du Midi in Zuid-Frankrijk.  In de 18e en 19e eeuw zijn er in Spanje enkele kanalen met sluizen aangelegd. Voor scheepvaart? Dit weet ik niet zeker. Wel was het belangrijk voor het bevloeien van de hoogvlakte. Ook nu nog kun je delen van stenen waterkanalen zien en kwam ik langs een heel nieuw, door de EU gesteund project om de droge gedeeltes te bevloeien.
In dit sluizen complex waren geen sluisdeuren meer zichtbaar. Wat opvalt, evenals bij de sluizen in Beziers, Zuid-Frankrijk, zijn de ovalen sluiskommen. Dit geeft de wanden extra sterkte zoals bij de gewelven van een kathedraal.
Tot slot, mijn onderkomen voor vannacht. In het Real Monasterio de Santa Clara. Door de beheerder werd ik met een aantal mensen wegwijs gemaakt. De functie van 3-4 sleutels werd uitgelegd.  Uiteindelijk in de kamer werd de instructie voor de badkamer gegeven.  Het douche gordijn moest aan de binnenkant van de badrand. Hij wees erop dat mijn badkamer boven het museum van het klooster lag. Hij zei het op serieuze wijze en meende het volgens mij.   Je begrijpt hoe voorzichtig ik heb gedoucht. Het gordijn wilde steeds tegen mij aankleven.  De gedachte dat de schade niet erger kon zijn dan die in Florence tijdens de overstromingen van de Arno in 1966 gaf enige rust.  Bij het binnenstappen van de kerk bij het klooster hoorden ik een waarschijnlijk niet toevallig gekuch. Achter een hekwerk ontwaarde ik 2 nonnen in een, voor zover te zien was, donker bruin habijt. Blijkbaar is het klooster als zodanig nog in gebruik.
Het portaal van de pelgrimskerk Santa Maria del Camino in Carrion de los Campos  is het vermelden waard. Het vertelt het verhaal van de 100 maagden die aan de Moren geschonken moesten worden, maar door een kudde woedende stieren zijn gered ( info boekje Sweerman). De stieren kun je duidelijk terug vinden, de maagden heb ik niet terug gezien, niet vreemd na al die eeuwen. Terzijde zij opgemerkt dat de combinatie stier en maagd een bijzondere is.
Om 19.00 uur een concert bijgewoond van een gitarist uit Mexico, die in Salzburg aan de Mozart academie studeerde. Veel muziek uit Latijns-Amerika.  Gewoon schitterend gespeeld. Deze kerken met kale stenen muren hebben een fantastische akoestiek.  
De Buff, een tunnelvormige sjaal waar ik deze reis zeer aan ben gaan hechten. Het is multicultureel, correctie functioneel. Om de hals gedragen beschermt het tegen regen en brandende zon, opgetrokken tot de neus als stofmasker. Over het hoofd als hoofdburka te gebruiken of om een bank te overvallen.  Van boven aangebracht is er op vele manieren een hoofddeksel van te maken.  Het dragen van een buff geeft je het gevoel +/- 40% jonger te zijn.   Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die het geen gezicht vinden. Misschien wel diegenen die al allergisch reageren als ik mijn broekspijp na fietsen in mijn sok laat.  Maar ik ben inmiddels gewend aan mijn zwarte, Merinowollen buff om mijn nek.  Voelde in Frankrijk ook als zij nat werd als een warme  beschermende doek.  La buff miraculeuse. De vandaag nieuw aangeschafte is blauw met het gele camino teken erop.